این روزها دلم اصرار دارد فریاد بزند . . .

اما . . .

من جلوی دهانش را میگیرم

وقتی میدانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد!!!!

این روزها من . . .

خدای سکوت شده ام......

خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا خط خطی نشود . . .!!!

آرزوی خیلی ها بودم اما اسیر قدر نشناسی یک نفر شدم . . .!!!!!!!!!!!!

از شب و این درد پنهان خسته ام

خدایا . . .

امروز روز تولد غنچه زندگی عشق منه

هستی زندگیش امروز دو ساله شد

و شش سال از عشق من نسبت به اون گذشت

که هنوز نه فراموش شده و نه از این عشق چیزی کم شده

پنج سال هم از رفتن و از نبودنش گذشته

حالا چند سال دیگه از عمرم باقی مونده؟؟؟

اصلا فرصتی دارم برای زندگی، برای شاد بودن؟

برای از ته دل خندیدن یا حتی دیدن خنده عزیزترین های زندگیم؟

توی این مدت خیلی چیزها رو از دست دادم

باز هم چیزی مونده برای از دست دادن؟؟؟

اگه فقط همین نفس های بریده بریده ام مونده

اون رو هم بگیر و راحتم کن

آخه خسته ام از این تکرار، از این مرور هر روز، از این تنهایی

خسته ام از صحبت با تو، نه... از سکوت تو خسته ام

از جواب نگرفتن هام، از دست های خالی خودم

خسته ام از دستی که مدام روی قلبم میره تا مطمئن بشه تپش هاش اروم میشه

خسته ام از این بغض، که گلوم رو تا مرز خفه شدن فشار میده

اما نمی شکنه و خسته ام از این اشک های حلقه زده توی چشمام

خسته ام از نگاه افسرده خودم و از چشمهای منتظرم

بذار این بار همه بگن نوشته هات بوی ناامیدی میده

چه فرقی به حال من داره، منی که با همه این حرفها

با تو گفتم و برای تو نوشتم از حال خودم

بذار برداشتشون همون ناامیدی باشه

کی جز تو و حتی خود من می دونه اگه ناامید بودم

همین ها رو هم با تو نمی گفتم، برای تو نمی نوشتم 

این مثنوی حدیث پریشانی من است


بشنو که سوگ نامه ویرانی من است


امشب نه این که شام غریبان گرفته ام


بلکه به یمن آمدنت جان گرفته ام


گفتی غزل بگو ، غزلم٬ شور حال مُرد ،


بعد از تو حس شعر فنا شد، خیال مُرد .


گفتم مرو که تیره شود زندگانیم


با رفتنت به خاک سیاه می کشانی ام .


گفتی زمین مجال رسیدن نمی دهد


بر چشم باز فرصت دیدن نمی دهد


وقتی نقاب، محور یک رنگ بودن است


معیار مهرورزیمان سنگ بودن است


دیگرچه جای دلخوشی و عشق بازی است


اصلاً کدام احمق از این عشق راضی است


این عشق نیست فاجعه قرن آهن است


من بودنی که عاقبتش، نیست بودن است.


حالا به حرفهای غریبت رسیده ام


فهمیده ام که خوب تو را، بد شنیده ام.


حق با تو بود از غم غربت شکسته ام


بگذار صادقانه بگویم که خسته ام ،


من را به ابتذال نبودن کشانده اند


روح مرا به مَسند پوچی نشانده اند .


اینجا نقاب شیر به کفتار می زنند


منصور را هرآئینه بر دار می زنند


اینجا کسی برای کسی ،کَس نمی شود،


حتی عقاب درخور کرکس نمی شود


جایی که سهم مرگ جزء تازیانه نیست


حق با تو بود ، ماندنمان عاقلانه نیست


ما می رویم چون دلمان جای دیگر است،


ما می رویم هر کی بماند مخیر است


ما می رویم گرچه ز الطاف دوستان ،


بر جای جای پیکرمان زخم خنجر است


ما می رویم مقصدمان نا مشخص است


هر جا رویم بی شک از این شهر بهتر است


از سادگیست گر به کسی تکیه کرده ایم


اینجا که گرگ با سگ گله برادر است


ما می رویم ماندن با درد فاجعه است،


در عرف ما نشستن یک مرد فاجعه است


بر درب آفتاب پی باد می رویم


ما هم بدون بال به معراج می رویم

ــــــــــــــــــــــ دفتر عشـــق که بسته شـد
ــــــــــــــــــــــ دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــــــــدم
ــــــــــــــــــــــ خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون
ــــــــــــــــــــــ به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
ــــــــــــــــــــــ اونیکه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
ــــــــــــــــــــــ بد جوری تو کارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
ــــــــــــــــــــــ برای فاتحه بهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
ــــــــــــــــــــــ حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
ــــــــــــــــــــــ تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو
ــــــــــــــــــــــ بـه نـام تـو ســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم
ــــــــــــــــــــــ غــرور لعنتی میگفـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
ــــــــــــــــــــــ بازی عشـــــقو بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
ــــــــــــــــــــــ از تــــو گــــله نمیکنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
ــــــــــــــــــــــ از دســـت قــــلبم شاکیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
ــــــــــــــــــــــ چــرا گذشتـــم از خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم
ــــــــــــــــــــــ چــــــــراغ ره تـاریکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم
ــــــــــــــــــــــ دوسـت ندارم چشمای مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن
ــــــــــــــــــــــ فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
ــــــــــــــــــــــ چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو
ــــــــــــــــــــــ آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه
ــــــــــــــــــــــ دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه
ــــــــــــــــــــــ بزن تیر خـــــــــــــــــلاص رو
ــــــــــــــــــــــ ازاون که عاشقـــت بود
ــــــــــــــــــــــ بشنواین التماسرو
ــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــ ـــــــــــ
ــــــــــــــــــــــ ـــــــ
ـ
بغض های دلهای پاک وبی ریاچون مخاطب مطمئنی نمی یابند در بین راه گلو و زبان چه مظلومانه می شکنند،ناز آن بغض ها را کشیدن طواف کعبه عشق است ...

.....توهم بودنت......................................

مهم نیست کجا هستم........................

بی تـــــــــــــــــــــــــــــــــو همه جا دور است......................

دلتنگی بصورت نمایی در حال افزایش است..................

برای این دوست داشتنت هم باید فکری کنم......................

جا نمی شود در من............................

شاید ندانی که بودنت بهانه ای بود....................

برای تپیدن قلبی که بی قرار ایستادن بود...................

دلم برای تمام حرفهایی که نمیزنی تنگ است.......................

چه مخدری است یاد تــــــــــــــــــــــــــــــو ،......................

هر شب توهم بودنت را میزنم!!!!.......................

*********** تقدیم از خودم به خودم در وصف خودم***********


من.....!! تقدیر......!! خدا......! همه تنها.....! همه یگانه....! و بی همتاییم.....!

قصه عشق سالهاست در درون قلبم سوخته است........

با خاکسترش آرام مگیر که آن به بادی بسته است..........

من قافیه خیالم که رویای دلم نباختن به شعر های بی وزن و بی قاعده زمان بود.............

شاعرم شاعر بی وزنی خویش ،گمشده ام در تنهایی خویش.....................

نگاهم سبز ، راهم درد، سکوتم فریاد، دلم آرام......................

بی صدا ،مغرور ،تنها ،واژه واژه، ندای باختنم ...............

گم است در حرفهای من بود و نبودم .................

تو امشب ز حالم مگیر فال قسمتم.....................

من نباخته به این فصل باخته ام......

من خاموش ولی روشن مینگرم.

مثال سایه در تاریکی میگذرم.....

از حـال ِ مَن میپُرسی ؟

نَفـس میکِشَم تا به جـای مُرده ها

خاکـَم نکُننـد !

اینگونه است حال ِ مَن

هیچ نپـُرس

در قلــــــــــــب کوچکم 

گفــتی خـودت را جـای مـن بگـذار ...
گـذاشـتم ...
می بیـــنی ...
امّـــا نــرفتــه ام

...

اﻣـــﺮوز ﻧــﻪ ﭼـﺎﯾـــ ــﻢ دارﭼﯿــن داشـﺖ....

ﻧـﻪ ﻗهـﻮﻩ ام ﺷﮑــﺮ...

ﻧــﻪ اﯾﻨﮑــﻪ ﻧــخواﻫــــ ــــــــ ـﻢ...

ﺣـــﻮﺻﻠﻪ اش را ﻧــﺪاﺷﺘــﻢ...

ﯾﻌﻨـــﯽ ﻣــ ـــﯽ داﻧـــی...

اﻣـــﺮوز ﻧــبـﻮدم...

!ﻧــﻪ...

اﻣـــروز اﺻــﻼ ﻧـﺒـــﻮدم...

ﻣــﻦ ﮐـﻪ ﺧﯿلــــﯽ وقـــﺖ اﺳـﺖ...

نیستم...

اﻣـــﺮوز آﻓﺘــﺎب ﺑـــﻮد..

ﺑهـﺎر ﺑــــﻮد...

راﺣـــﺖ ﺑﮕﻮﯾمت...

اﻣـــﺮوز ﺗــــﻮ ﺑﺎﯾـــﺪ ﻣــی ﺑـــﻮدی...

ﻫﻤـــﻪ ی روزﻫـﺎ ﺑـﻪ ﮐﻨــﺎر...

ﺗــﻮ اﻣــﺮوز را ﻋﺠیــﺐ بـﻪ ﻣــــــﻦ...

وﺑﻪ چشمﻬﺎی منتظرم...

بدهکاری....