نای ماندن نبود حس رفتنم نیز....
چشم در چشم اسمان کویر شب ...
در جستجوی نگاهت هنگامی که اثری از ماه نبود
اشکها امانم را بریده ونگاهم را تا به تا می کرد ...به سقف اسمان تاریک ...
باید می رفتم
و
باید قصه تلخ جدایی را در انتهای دفتر خاطره های تلخ وشیرین می نوشتم
فصل خزان هم اغوش اشک هایم گشت ....
با اولین قطره باران
باید می رفتم ...
باید می گریستم
باید قصه عشقمان را لا به لای سنجاق مهر و موم می کردم
ونقطه سر خط را با فصلی سرد به نام قصه جدایی شروع می کردم
مسیرم..... تلخ
نگاهم.... سرد
چشمانم.......اما نا آرام ..
آسمان دلم خیس باران
و بغض گلویم پی در پی می شکست با اولین گریه های پاییزی اسمان کویر ...
اسمان می گریست
من می گریستم
دستانم نم نم باران را پشت پنجره لمس می کرد
باران می نواخت ومن ترانه جدایی را زمزمه می کردم
با اندوه ...
باید می رفتم
نای ماندن نبود .....
حس رفتن هم نبود
اسمان نعره می زد وقلبم می گریست در امتداد قصه ای تلخ
نمی خواستم بداند تا چه اندازه سخت بود
نمی خواستم بداند ترانه جدایی را زیر باران زمزمه کردن هنگامی که اشك هایم با ریزش اشك های آسمان یکی شده بود تا
چه اندازه غم انگیز بود
تاوان سختی را باید ...!
اری
نوشتم
و....
اری گذشتم از تو ...
و از همه دلبستگی هایت
زیاد هم ساده نبود
نه اصلا اسان نبود
مادامی که...
نوشتم نقطه سر خط
به نام خالق جدایی ها
و خالق حسرت های خیس
دوباره
چشمانم هم اواز ....
باترانه دل انگیز باران فصل خزان شد..
تنهایی را مزه مزه میکرد
تب سرد تنهایی ....
گرمی تنم را ربوده بود ...
دفتر دلم را ورق زدم یکی یکی
خاطراتش را سنجاق زدم تا نگاهم هرگز بدان ها نیفتد
وباز از اول نوشتم
نقطه سر خط ...
قصه جدایی ...
واما با دستانی لرزان ...
نگاه پر از اشک ...
چشمان متورم....
بغض های نشکسته .....
وباز نوشتم ...
به نام خالق فراموشی...
قصه تلخ جدایی را با واژه های فراموشی در برگ برگ برگهای پاییز نوشتم
وباران زمزمه های تلخ جدایی را بر روی برگهای پاییزی می ریخت
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: